En over de sociaaleconomische
actualiteit vernemen we niets. Dat er een nieuwe loonnormwet in de maak is,
waarbij de loonblokkering voor werknemers zo goed als verlengd wordt de
volgende vier, vijf jaar. Dat die wet er nu eindelijk kan komen omdat het
politieke gehaspel omtrent het verdelen van postjes bij een reeks
(semi)overheidsbedrijven de politieke plooien heeft gladgestreken.
Dat de werkgevers elk normaal
overleg over de verdere concretisering van het compromis over arbeiders en
bedienden absoluut onmogelijk maken. Het is geen vermelding waard meer in
geschreven of gesproken nieuws, toegegeven het is ook niet echt ‘nieuw’.
Nadat de werkgevers de loftrompet
eind juni niet schuwden over het compromis. Nadat Pieter Timmermans
beweerde een cadeau van zo’n 300 miljoen euro voor de bedrijven te hebben
binnen gereven. En waarbij overigens niemand hem tegensprak, poogt het VBO nu
elke interpretatie van dit compromis zo te draaien dat er van bijkomende of
nieuwe bescherming, noch van arbeiders noch van bedienden iets overschiet.
Volgens hen is de proefperiode niet afgeschaft maar moet er door lagere
opzeggingstermijnen iets komen dat daarmee gelijkwaardig is. Van het vastklikken
van bestaande rechten verworven voor 1 januari 2014 willen de werkgevers, de
ondubbelzinnige formulering in de compromistekst ten spijt, toch nog af. Extra
fiscale en parafiscale maatregelen om ontslagen goedkoper te maken moeten er nu
komen. En het recht op outplacement is iets wat ten vroegste binnen vijf jaar
zal gelden. Kortom hier is geen wil tot sociaal overleg aanwezig, hier is
alleen misprijzen voor werknemersrechten én voor de vakbonden te merken. Maar
daarover horen, noch lezen we iets.
Maar als morgen er een werkgevers
organisatie weer een klaagzang zal aanheffen over te hoge loonkosten, of over
luie werklozen, of te weinig flexibele maxi jobs dan zal het weer voor-,
midden- en achterpaginanieuws zijn.
Ferre Wyckmans
Algemeen Secretaris LBC-NVK
