UNI Communicators Forum: Labourfilm festival Geneve

Het vierde Labour shortfilm festival in Geneve geeft het woord aan werknemers en hun strijd voor waardig werk. 17 Kortfilms gemaakt door professionele documantairemakers en vakbonden uit alle continenten vertellen verhalen over werknemers in moeilijke omstandigheden. De strijd voor waardig werk: betere arbeidsomstandigheden, meer veiligheid, meer aandacht voor duurzaamheid, het recht om je te organiseren, basisprincipes die voor iedere werknemer zouden moeten gelden.

Twee films als voorsmaakje maar surf zeker naar de site van het IMF Metal voor meer moois (op deze site staan alle films bij elkaar)...

UNI Communicators Forum: DHL-werknemers vragen respect

Uni Global Union en de internationale transportfederatie voeren campagne voor meer respect voor DHL-werknemers. DHL is verre van vakbondsminded. Vorig jaar hebben we er in België ook een en ander van mogen proeven. Een deel van het DHL-personeel werd ontslagen of voor het blok gesteld: mee verhuizen naar bijvoorbeeld Dresden of simpelweg ontslag. Van constructief overleg was nauwelijks sprake.

De twee wereldvakbonden zette een campagne op touw. Een video geeft meer uitleg:



Auteur: Monique Braam

UNI Communicators Forum: Campagne FNV - Schoon genoeg

Onze Noorderburen hebben zojuist een enerverende en heftige campagne achter de rug: FNV Bondgenoten organiseerde de campagne Schoon genoeg. De Schoonmakers hadden er immers schoon genoeg van. Negen weken voerden ze actie voor een beter loon en meer respect. En daarin zijn ze geslaagd!

Wat vormde de sleutel tot succes?
De schoonmakers zelf speelden de hoofdrol in deze professioneel opgezette campagne. Hun verhalen vormde de leidraad in de communicatie. Persoonlijke, soms emotionele verhalen die de publieke opinie positief beïnvloedden. Zowel de 'man in de straat' als de politiek besefte dat er iets moest veranderen aan de positie en de uitbuiting van deze groep werknemers.
Er verscheen een witboek. Een citaat uit een van de getuigenissen: "Schoonmakers worden soms bijna gezien als slaven, maar dat zijn we niet. Wij hebben onze slechte positie altijd allemaal geaccepteerd. Omdat de meesten van ons slecht Nederlands spreken. We wisten niet wat onze rechten waren. En daar maken de bazen misbruik van. We moeten samenwerken"

En samenwerken deden ze.

Bekijk het videoverslag van de acties:



Auteur: Monique Braam

Uni Communicators Forum Nyon 28-30 juni 2010

LBC-NVK maakt deel uit van de internationale vakbond UNI Global Union die op haar beurt wereldwijd zo’n 900 vakbonden met 15 miljoen leden organiseert. Het Europese hoofdkwartier is in Nyon. Daar vindt momenteel het jaarlijkse Communicators Forum plaats. Zo'n 60 journalisten, webredacteuren en communicatiespecialisten komen samen om ervaringen en best practices uit te wisselen. Daarnaast wordt nagedacht over de vraag hoe wij als 'nationale' vakbonden optimaal kunnen samenwerken met de grote wereldvakbond die Uni is.

Naast de gedrukte media vormen de digitale media vandaag de dag onmisbare instrumenten om de vakbondsboodschap te verspreiden. Digitale media zoals email, websites en de sociale media ondersteunen campagnes en acties.

Hoe belangrijk zijn de sociale media? Worden ze niet wat overroepen? Vermoedelijk niet, getuige onderstaande video:



Auteur: Monique Braam

Nabeschouwing IVV Congres Vancouver

Het kleine schermpje in de stoel voor mij leert me dat we op 10.000 meter hoogte vliegen, aan een snelheid van 920 km per uur, ergens halfweg tussen Vancouver en Montreal. Een heldere hemel heeft ons zonet getrakteerd op een schitterend zicht op de Rocky Mountains. Ideale omstandigheden om wat afstand te nemen en het congres nog even te overdenken.

Indrukwekkend toch wel, dat zoveel verschillende vakbonden uit de hele wereld achter één programma gaan staan. Dat heeft natuurlijk wel als nadeel dat de besluiten vrij vaag blijven. Iedereen moet er zich kunnen in vinden.

Na afloop van het congres sprak ik erover met enkele afgevaardigden uit Chili en Colombia. Ik vroeg hen of ze de besluiten niet wat te mager vonden. Ze vonden van niet. “De concrete eisen zullen we zelf wel formuleren in ons eigen land. Hier voelen we ons ingebed in een brede vakbeweging die wereldwijd haar stem kan laten horen”. De werelddag voor waardig werk op 7 oktober is voor hen veel meer dan een symbolisch moment. “Het moet overal een tweede strijddag worden, naast 1 mei, waarop we onze verbondenheid en onze kracht kunnen laten zien”, meent een Chileense vakbondsman. Zijn Colombiaanse collega vindt het ook erg belangrijk dat de congresbesluiten alle bonden oproepen om hun solidariteit nog te versterken met de organisaties die te lijden hebben onder intimidatie en repressie. “Als één van ons wordt aangevallen worden we allemaal aangevallen. Als één van ons zich opricht, richten we ons samen op”, is zijn overtuiging.

Een mooie gedachte om mee naar huis te nemen…

Auteur: Marijke Persoone, adjunct-algemeen secretaris LBC-NVK

Vakbondseisen op de G20

De leiding van het IVV zal de voornaamste congresbesluiten onmiddellijk overmaken aan de staatshoofden van de G20. De internationale vakbeweging eist een stevige regulering van de financiële markten om ontsporingen in de toekomst te vermijden, en een taks op financiële transacties om speculatie aan banden te leggen. Het IVV zal de regeringsleiders ook duidelijk maken dat besparingen op de kap van de werkende bevolking onaanvaardbaar zijn. Het verzet zich met klem tegen snoeien in sociale uitgaven en openbare diensten. Dat is een kortzichtige politiek die de armoede nog erger zal maken. Het IVV zal bij de G20-leiders aandringen op investeringen in een groene economie, die een eerlijke verdeling van de welvaart beoogt.

G 20: Recht op actievoeren

Hoofdpunt in het journaal is de samenkomst van de wereldleiders van de G20 in Toronto. Meer dan voor de inhoud van de top is er TV-aandacht voor de protestbetogingen en het optreden van de politie. De overheid heeft 900 miljoen Canadese dollars uitgegeven voor de veiligheid van de G20. Er werd nog snel een nieuwe wet gemaakt die de politie de mogelijkheid geeft om iedereen die zich binnen een bepaalde perimeter bevindt te controleren en eventueel te arresteren. Een eerste vreedzame betoging van enkele duizenden actievoerders werd al hardhandig aangepakt. Sociale organisaties spreken van een aanval op de democratische vrijheden.

Dat de Canadese politie er zenuwachtig bij loopt konden ook de jongeren van het IVV-congres ondervinden, toen ze een bescheiden actie hielden voor waardig werk bij Herz. Je leest hier meer over op de ACV-blog.

Verschillende congresdelegatie wezen er op hoe de ‘oorlog tegen het terrorisme’ wordt gebruikt om het recht op actievoeren te beperken. Ze riepen allemaal op om dit niet te laten gebeuren.

IVV-congres: Vredesdividend - Grieken en Turken werken samen

IJveren voor vrede, ook dat is vakbondswerk. Griekse en Turkse vakbonden willen in dat verband hun wederzijdse samenwerking nog versterken. In een gemeenschappelijke verklaring klagen ze aan dat de militaire uitgaven overal blijven stijgen, ondanks grote overheidsschuld en draconische besparingen. Wereldwijd werd in 2009 1.244 euro uitgegeven voor militaire doeleinden. Dat is een stijging met haast 50% sinds 2000. Binnen de NAVO hebben Griekenland en Turkije de grootste militaire uitgaven, na de VS.

De Griekse en Turkse vakbonden zullen er samen voor strijden dat die uitgaven drastisch verminderen. Het overheidsgeld dat zo zou kunnen worden bespaard noemen ze een vredesdividend. Vermits het gaat om belastinggeld van de werknemers eisen ze dat dit dividend wordt geïnvesteerd in nieuwe jobs, onderwijs, gezondheidszorg en sociale bescherming. Zo’n sociaal beleid in beide landen zal ook de democratie en de vrede ten goede komen, geloven ze.

Ze maken zich sterk dat ze die eisen waar kunnen maken door de kracht van de solidariteit. In het verleden hebben ze immers al vaker getoond wat solidariteit onder vakbonden vermag, bijvoorbeeld ten tijde van de aardbeving in Istanbul of in het vredesproces rond Cyprus.

Terwijl de Turkse en Griekse delegatie van op het podium hun samenwerking in de verf zetten, zit ik naast een Braziliaanse vakbondsvrouw die haar acht maanden oude baby op de schoot heeft. Wanneer het applaus uitsterft zegt ze ontroerd: “Dit is erg belangrijk. Only workers can do this”. Blijkt dat haar echtgenoot een van de Turkse vakbondsleiders op het podium is. De baby lacht. Hij mag fier zijn op zijn ouders.

IVV congres: sfeerbeelden...

De jongeren lieten van zich horen: ze deden een strijdbare en zeer gesmaakte tussenkomst; ze vroegen ruimte zowel in de nationale organisaties als op het internationale niveau om hun syndicale vleugels uit te kunnen slaan

Het internationale solidariteitslied: allen uit volle borst...

De moed van Afrikaanse vrouwen

25 juni

Mamounata Cisse verlaat het IVV en keert terug naar Afrika, waar ze haar vakbondsengagement verder zal zitten in Burkina Faso. Ze is moeder van vijf kinderen, en ze is heel dankbaar dat ze altijd de warme steun van haar gezin heeft gekregen. In haar afscheidswoord zegt ze dat ze hoopt dat ze de moed van de Afrikaanse vrouwen heeft binnengebracht in het IVV. Ze bedankt iedereen van wie ze veel heeft geleerd en die haar hebben gesteund in haar engagement en haar hebben geholpen om rechtop te blijven staan in moeilijke momenten. Ze wenst dat het IVV blijvend de capaciteit zal ontwikkelen om van elkaar te leren en elkaar kracht te schenken. Dat herinnert me aan de vrouwenconferentie van het IVV, vorig jaar in Brussel. Een veel gehoorde uitspraak daar was: “Laat ons kwetsbaarheid binnenbrengen in de cultuur van onze organisaties. Het is OK om toe te geven dat je niet alles weet. Het is OK om steun te vragen en te krijgen. Laat ons mekaar inspireren met goede praktijkvoorbeelden en laat ons leren van onze mislukkingen. De toekomst maken we samen”.

Stop geweld tegen vrouwen

25 juni

Het ontwikkelingsfonds voor vrouwen van de Verenigde Naties lanceerde een wereldwijde campagne om een einde te maken aan geweld tegen vrouwen. Onder groot applaus engageerde het wereldcongres van het IVV zich om actief mee te werken aan deze campagne. 

Talrijke tussenkomsten in de loop van het congres wezen op de precaire en risicovolle situatie waarin vele meisjes en vrouwen zich bevinden. …, de notoire Senegalese universiteitsprofessor en mensenrechtenactiviste Amsatou Sow Sidibe deed een warme oproep aan alle vakbonden om actief de plaatsen op te zoeken waar de mensenrechten van meisjes en vrouwen worden geschonden. “Ga naar de dorpen, bezoek de markten, onderzoek de vrijhandelszones en vergeet niet in de huizen te kijken”, was haar boodschap. Vrouwen zijn in vele sectoren slachtoffer van economische uitbuiting en van discriminatie. Daarnaast hebben ze vaak ook nog af te rekenen met allerlei vormen van seksuele misdaden, en dat niet enkel in oorlogssituaties of situaties van mensenhandel. Vele meisjes en vrouwen dragen de trauma’s mee voor de rest van hun leven. Het ergste is dat die vaak worden geminimaliseerd. Vakbonden moeten zich actief verzetten tegen het verdonkeremanen van misdaden tegen vrouwen. Dat zal niet enkel vrouwen ten goede komen, maar de hele gemeenschap. Vrouwen zijn immers belangrijke actoren in de ontwikkeling.

Sharan Burrow, de nieuwe algemeen secretaris van het IVV, schaarde zich volmondig achter die opdracht. Ze riep ook alle aanwezige vakbonden op om hun inspanningen te verdubbelen om vrouwen te organiseren en hen te steunen in hun strijd voor waardig werk en een waardig leven. Ze zei ook dat het tijd wordt dat vrouwen meer verantwoordelijkheid krijgen en nemen op alle niveaus van de bonden. Zelf geeft ze het goede voorbeeld door als eerste vrouw de leiding te nemen van de wereldvakbond, IVV.

Werelddag behoud voor kwalitatieve openbare diensten

25 juni

In Vancouver stapten we even mee op met een manifestatie voor het behoud van goed uitgebouwde openbare diensten.

Unite here: actie voor hotelwerkers in Canada

24 juni

Na het ontbijt haal ik mijn spullen op in mijn hotelkamer. Het bed is perfect opgemaakt, de badkamer smetteloos, geen stofje op het tapijt. Het onzichtbare werk van de hotelwerkers krijgt een gezicht, want het ‘kamermeisje’ is het nachtkastje nog aan het afstoffen. Rosa, heet ze. Ik vraag haar of ze Filippijnse is. Nee, ze komt van Hongkong, maar ze woont al twintig jaar in Canada. Met haar familie? Ja, gelukkig wel. Ze is naar Canada geëmigreerd, samen met haar man, toen haar dochtertje nog heel klein was. Er werken inderdaad veel Filippijnse vrouwen in het hotel, en die leven hier wel alleen, gescheiden van hun familie. Zij hebben het emotioneel soms heel zwaar, zegt ze. En hoe zit het financieel, wil ik weten. Hoe kunnen jullie overleven in zo’n dure stad? Dat wordt steeds moeilijker, vertelt ze. De prijzen van voeding, huur en energie stijgen maand na maand, maar de lonen volgen niet. We kunnen ons niet veroorloven om in de stad zelf te wonen. Dat betekent lange verplaatsingstijden. Geen pretje, zeker niet voor de nieuwkomers die vaak met gesplitste uurroosters werken.

Precies die realiteit werd ons gisteren toegelicht door een delegee van UNITE HERE, de vakbond van de hotelwerkers. Ze vroeg onze steun bij de sectoronderhandelingen die vandaag van start gaan. Ze eisen lange termijn contracten, hogere lonen, minder zware werkbelasting en minder flexibiliteit. Concrete solidariteit, daar zijn we altijd voor te vinden. Bij het ontbijt laten we een petitie tekenen door de hotelgasten, toegegeven, bijna allemaal syndicalisten, waarin ze de eisen van de hotelwerkers onderschrijven.

We halen een 50-tal handtekeningen op en overhandigen ze aan een vertegenwoordiger van onze hoteldirecteur. De man zit mee aan de onderhandelingstafel, vernamen we. Ik vertel erover aan Rosa en laat haar een kopie zien van onze petitie. Ze is blij verrast. Da’s echt een hart onder de riem voor ons, zegt ze. Ze zal het aan haar collega’s vertellen. “They will be happy too”.

 Auteur: Marijke Persoone

• Meer lezen over het Wereldcongres van IVV in Vancouver? Volg de blog van Luc Cortebeeck 

Aandacht voor Cambodjaanse kledingindustrie

23 juni

Een lunchgesprek met een collega van de Cambodjaanse textielvakbond is niet echt om vrolijk van te worden.

Hij vertelt: “De arbeidsomstandigheden in de Cambodjaanse kledingindustrie waren voor de crisis al penibel. Ons organisatiewerk was al moeilijk. Sindsdien is de vraag gedaald met 30 à 40%. Talrijke bedrijfssluitingen zijn het gevolg. Duizenden jonge vrouwen verdingen elkaar in de informele economie, wanhopig op zoek naar een inkomenvoor hun familie. Of ze vertrekken naar Maleisië om er als dienstmeisje te werken. Voor laaggeschoolden is de concurrentie op de arbeidsmarkt erg groot. De uitbuiting ook. De mannen zoeken als migrant werk in de Thaise visserij. Ze schepen in op boten die, in onderaanneming varen voor grote visbedrijven. Ver van huis en ongeorganiseerd zijn ze overgeleverd aan de willekeur van de tussenpersonen”.

Op mijn vraag of hij perspectief ziet voor de werkende bevolking in zijn land verwijst hij met een brede glimlach naar wat iemand anders daarnet op het podium zei: “De werkers hebben maar één antwoord: organise, organise en organise”.

Auteur: Marijke Persoone

• Lees ook de ACV-weblog van Luc Cortebeeck 

Aandacht voor inheemse volkeren van Canada: respect!

22 juni 2010


Verrassend bij de openingsceremonie van het congres was de opvallende deelname van de inheemse, oorspronkelijke bevolkingsgroepen van de Westkust van Canada. Hun vertegenwoordigers spraken een officieel welkom uit in naam van de spirituele erfenis van hun voorouders. Centraal in hun beleving staat het geloof dat positieve energie wordt opgewekt wanneer mensen handelen in respect en verantwoordelijkheid voor elkaar en voor moeder aarde. Waarden die in schril contrast staan met de harde economische logica waar we het hier verder op dit congres over zullen hebben. Waarden die ze proberen door te geven in hun traditionele culturele expressies, waarvan we konden meegenieten.

’s Avonds in het tv-nieuws vernam ik dat de Canadese overheden er nu, meer dan vroeger, aandacht en subsidies voor geven. Traditionele ambachten en cultuurbeleving worden ingezet in de strijd tegen discriminatie, werkloosheid, alcoholisme en druggebruik. Bij onze eerste avondwandeling in Vancouver, een moderne en rijke stad, zagen we inderdaad talrijke jonge, gedrogeerde daklozen.

In talloze tussenkomsten op het congres horen we hetzelfde refrein: de ongelijkheid en de sociale problemen nemen hand over hand toe. Aan ons om dat te keren…

Auteur: Marijke Persoone

Luc Cortebeeck blogt vanuit Vancouver... maar Marijke Persoone ook...

Meer dan duizend vakbondsleiders uit 155 landen denken samen na over een vakbondsprogramma voor wereldwijde sociale rechtvaardigheid. Ze doen dat van 21 tot 25 juni in het Canadese Vancouver. Het ACV is ook van de partij, incluis Marijke Persoone, adjunct-algemeen secretaris van LBC-NVK.

Luc Cortebeeck, ACV voorzitter blogt elders vanuit Vancouver.

Maar hier kan je de belevenissen van Marijke Persoone, adjunct-algemeen secretaris van LBC-NVK volgen.

En nog meer nieuws over het congres:
http://www.ituc-csi.org/