Andere antwoorden op jongerenwerkloosheid - opiniestuk van Tijs Hostyn, vakbondssecretaris LBC-NVK

“Jongeren betalen het gelag voor de crisis”, concludeert Securex in een pas gepubliceerd onderzoek. De resultaten zijn onthutsend. Uiteraard wisten we al lang dat de jongerenwerkloosheid een groot probleem was. Het onderzoek bevestigt de ernst van het probleem en toont dat het gepaste antwoord nog niet is gevonden.

Uit de resultaten blijkt dat jongeren nog steeds op de eerste rij staan als er ontslagen vallen. Meer dan één op drie jongeren werd ontslagen in 2012. Die cijfers liggen nog een stuk hoger dan in 2011. Volgens Eurostat is nu bijna één op de vijf Belgische jongeren werkloos. Sommige jongeren zijn koudweg ontslagen. Voor anderen werd het tijdelijke contract niet meer verlengd. Het zijn vooral jongeren die met tijdelijke contracten werken.

Er moet een gepast antwoord komen om deze ontwikkelingen te kunnen keren. België zet, onder de invloed van Europa, in op opleidingen en stages. De Europese Commissie heeft de nationale regeringen gevraagd om plannen te ontwikkelen waardoor jongeren binnen de vier maanden na het einde van hun studies een goede jobaanbieding krijgen, een voortgezette opleiding kunnen volgen of in een stage kunnen stappen. Europa reserveert hiervoor middelen via het Europees Sociaal Fonds (ESF).

Volgens de Commissie moet je ook de mobiliteit stimuleren. Europa wil dat meer jongeren hun geluk beproeven in een ander Europees land waar de situatie beter is.
Onze federale minister van Werk, Monica De Coninck, volgt de Europese aanbevelingen. Zij wil 10.000 jongeren de kans geven om werkervaring op te doen via stages.

Hotel Mama

Als jonge werknemer heb ik het moeilijk met deze voorstellen. Ik zie in mijn vriendenkring werkloze jongeren die hun leven willen kunnen starten. Maar daarvoor hebben ze geld nodig. Ze moeten een lening kunnen aangaan om een huis te kopen, terwijl dat er ook niet goedkoper op wordt. Ze willen weg uit ‘Hotel Mama’. Ze willen met hun vriend of vriendin gaan samenwonen. En ze moeten iets kunnen opzij zetten voor later. Werkloos worden op jonge leeftijd kan ook een langdurig negatief effect hebben: een groter risico op toekomstige werkloosheid en risico's zoals uitsluiting, armoede en gezondheidsproblemen.

Extra stages en opleidingen invoeren leidt tot een situatie die jongeren enkele jaren zoet houdt, in de hoop dat de crisis overwaait. Ondertussen verdienen deze jongeren te weinig of niets. Een jongere stage laten doen wil niet zeggen dat er ook een job bijkomt. Bovendien dreig je jongeren het idee te geven dat ze zelf de sleutel in handen hebben om uit de werkloosheid te geraken, wat niet per se het geval is. Jongeren stages laten volgen betekent niet automatisch dat je de werkloosheid oplost. Nog altijd zullen jongeren als eersten aan de deur worden gezet.

Juiste remedies

Zijn er dan geen oplossingen? Toch wel. Maar die oplossingen verschillen wel van wat er de jongste tijd al te vaak verkondigd wordt.

Als jongere snap ik niet wat wij jongeren erbij te winnen hebben dat de ontslagvergoedingen sinds 2012 verlaagd zijn voor bedienden. Evenmin begrijp ik waarom die vergoedingen nu opnieuw onder druk staan tijdens de onderhandelingen over een nieuw statuut voor werknemers. Het ontgaat me ook waarom onze overheid precaire contracten zoals uitzendcontracten vrije baan geeft.

We moeten mikken op een arbeidsmarkt die de werkgelegenheid stimuleert en ontslag dus niet aanmoedigt. Ontslagen goedkoper maken schept geen jobs. Wie de arbeidsmarkt écht wil moderniseren, moet ontslagen niet goedkoper maken maar maatregelen uitwerken die jobs behouden.

Tijs Hostyn

Vakbondssecretaris LBC-NVK

 

Standpunt Ferre Wyckmans in Ons Recht

Regering luistert slecht

Een groot aantal leden van de LBC-NVK heeft deelgenomen aan de vakbondsbetoging die op 21 februari door de straten van Brussel trok. Met de terechte boodschap dat de gevolgen van de crisis erg onrechtvaardig verdeeld zijn.

Diverse maatregelen van de regering treffen de werknemers en de sociaal verzekerden: de lonen worden minstens twee jaar lang geblokkeerd, een indexmanipulatie die nu al 0,25 procent koopkrachtverlies betekent. De sociale uitkeringen worden nog licht aangepast, maar van het oorspronkelijke budget snoeide de regering al liefst 40 procent weg. Alle andere inkomensgroepen ontspringen de dans. Zij kunnen gerust zijn, nu én in de komende jaren ondergaan zij geen blokkering en worden hun inkomsten zeker niet beperkt. De gevolgen van de crisis zijn oneerlijk verdeeld en er wordt niets in bijgestuurd.
Een week na de betoging antwoordde de regering dat alles zou blijven zoals was beslist. Wel zijn er mogelijkheden om de netto minimumlonen aan te passen. De jeugdlonen zullen stelselmatig worden opgetrokken. Toch wat lichtpuntjes in de duisternis.

Maar er blijven donderwolken. Overuren zullen gemakkelijker en meer kunnen worden gepresteerd. Terwijl bijvoorbeeld een tijdsregistratiesysteem om de gepresteerde uren te meten achterwege blijft. Wat dit met het creëren van bijkomende tewerkstelling te maken heeft ? Het antwoord is kort: niets.
Zal de geplande lastenverlaging nieuwe jobs opleveren? Dat is zeer de vraag. Er is een onvoorwaardelijke lastenverlaging, niks van verplichting voor de werkgevers. Niks rond het behoud of de creatie van jobs. Het wordt nog hallucinanter: de non-profitsector en de beschutte werkplaatsen worden in 2013 en 2014 gewoon uitgesloten van een lastenverlaging. Uitgerekend sectoren waar lagere lasten in het verleden werden omgezet in extra banen. Blijkbaar is het signaal niet genoeg gehoord of begrepen.

Op 14 maart voeren de Europese vakbonden in Brussel actie om erop te wijzen dat de Europese koers, die ook in België slaafs wordt gevolgd, absoluut verkeerd is. Zowel sociaal als economisch. Je leest er meer over in deze editie van Ons Recht. Graag roepen we op om erbij te zijn wanneer we in Brussel op 14 maart duidelijk maken dat het anders kan en anders moet.

ACW

Met een zelden geziene gretigheid werd het ACW op Valentijnsdag in de pers en door de N-VA beschuldigd van diefstal, fraude, schriftvervalsing… Stuk voor stuk beschuldigingen waar een rechter niet mee lacht, maar die onder het mom van ‘vrije meningsuiting’ en ‘parlementair werk’ werden gelanceerd. Mocht blijken dat het toch niet waar zou zijn, dan zou er wel een verontschuldiging volgen. ‘Oesje’, foutje, sorry. De belastingdiensten en de inspectie moeten klaarheid brengen, liefst zo vlug mogelijk.
Elf dagen later dook een interne nota van het ACW in de pers op waarin het eventuele gebruik van de notionele intrestaftrek werd geopperd. De LBC-NVK, nadien gevolgd door het ACV, kantte zich van meet af aan tegen het gebruik van deze juridische mogelijkheid.

Het systeem van de notionele intrestaftrek hoort thuis in het rijtje van de aberrante fiscale constructies, waarvan Didier Reynders het vaderschap heeft. Reynders en Co willen België op de kaart zetten als semi-belastingparadijs voor bedrijven. Wat oorspronkelijk maar 400.000 euro zou kosten evolueerde tot een systeem van onvoorwaardelijke belastingvermindering van vijf miljard euro per jaar. Ter vergelijking: dat is de helft van wat de RVA op een heel jaar aan werkloosheidsuitkeringen, brugpensioen, tijdkrediet enzovoort betaalt. Kortom: veel geld. Omdat dit geld niet binnenkomt moeten werknemers zoveel belastingen betalen en worden de lonen geblokkeerd, wordt de index gemanipuleerd en stijgen de sociale uitkeringen minder sterk. Het valt dus niet te rijmen met de idee van rechtvaardige fiscaliteit.

Vermits wij onze campagne voor een rechtvaardige fiscaliteit ongehinderd willen voortzetten, vonden wij dat de combinatie van ACW en notionele intrestaftrek echt geen goed idee was. Gelukkig is dat voorstel ondertussen opzij geschoven. De uitdagingen voor het ACW blijven, zowel financieel als naar opdracht. Voor die laatste zoektocht wil de LBC-NVK graag intens meewerken.

Ferre Wyckmans

Algemeen Secretaris