Boleh Boleh Boleh! (yes we can, yes we can, yes we can!)

Vandaag startten we met een verslag van de workshops over communicatie die de dag voordien hadden plaatsgehad.

Daarna kwam Adriana Rosenzvaig (Uni world, afkomstig van Argentinië) ons toespreken. Ze vertelde ons dat jongeren-delegees vooral aanwezig moeten zijn op de werkvloer en jongeren aanspreken over vakbondswerk, een conclusie die we met z’n allen ook al getrokken hadden in de verschillende communicatiewerkgroepen.


We waren blij te horen dat Uni zichzelf durft in vraag te stellen en hiertoe een interne evaluatie had gedaan. Éen van de concrete zaken die hieruit voortvloeiden is de installatie van een afdeling Uni Core die zich zal bezighouden met concrete actieplannen en campagnes over hoe Uni kan bijdragen tot een betere organisatie om zo meer (jongere) leden te bereiken. Het aantal werknemers dat UNI vertegenwoordigt bepaalt niet alleen de sterkte van UNI maar ook de invloed die UNI kan uitoefenen om de wereld mee te helpen veranderen.


Graag herhalen we hier dan ook de stelling die alle jongeren volmondig onderschreven.”Youth is not the future but the present” Immers we kunnen geen 20 jaar meer wachten om jongeren op relevante functies te zetten binnen de vakbond.

Aansluitend bij deze presentatie hoorden we getuigenissen van verschillende landen hoe zij zich organiseren om nieuwe leden aan te trekken. De Australische vakbond SDA is erg succesvol in het aantrekken van jongeren. Zij hebben 230 000 leden, waarvan liefst 50% jonger is dan 25jaar! Zij werken daaraan op verschillende terreinen. Ze hebben een gloednieuwe website. Naast de traditionele informatie over een vakbond vind je er ook de thema’s terug die jongeren aanspreken (downloaden van muziek, deelname aan wedstrijden, reizen, …) en werken zij met promoteams om te rekruteren onder de jongeren.


De presentatie over de samenwerking tussen Australië en Nieuw-Zeeland was ook zeer interessant. Deze twee landen hebben zeer gerichte acties georganiseerd in call-centers. Deze acties dienden om loonachterstal van overuren en een loonsverhoging op te eisen. Omwille van de grote betrokkenheid van het personeel, voornamelijk jongeren, bij deze thema’s kenden de acties een groot succes en een zeer goed resultaat. De loonsverhoging kwam er en het loonachterstal werd bijgepast. Het ledenaantal verhoogde rechtevenredig.


In werkgroepen konden we vervolgens opnieuw ervaringen uitwisselen, ditmaal over “organiseren”. Boeiend, want vanuit deze workshop kregen we een zicht op hoe de vakbonden in de verschillende landen georganiseerd zijn. En meteen besef je ook hoe anders de situatie in de verschillende landen is, ook binnen Europa, afhankelijk van bijvoorbeeld de wettelijke situatie. Daarnaast ging het ook over “organiseren” van ledenwerving, acties,…


In de namiddag brachten we dan verslag uit van onze werkgroepen in plenum.


Nadien volgden nog een aantal presentaties van projecten waar de verschillende jongerenwerkingen van UNI Apro (Azië en Pacific Region) mee bezig zijn.


Het volgende UNI Congres zal plaatsvinden in Nagasaki. En ook dat was voorwerp van discussie, omdat we ervoor willen zorgen dat er op dat congres van UNI een grote jongerenvertegenwoordiging aanwezig is.


Tussendoor blijven we contacten leggen.

S’avonds hebben we genoten van een uitgebreid Maleisisch buffet. Hier in Maleisië leven verschillende bevolkingsgroepen samen. De grootste groepen zijn de Chinezen, Indiërs en Maleiers. Ze hebben elk hun eigen culinaire specialiteiten. De Chinese en Indische keuken hadden we al uitgetest, nu kregen we een zicht op de Maleisische.


De avond werd opgevrolijkt met traditionele dansen van de verschillende culturen. Jammer genoeg was het al afgelopen rond 21u, terwijl wij ons hadden voorbereid op een avondje dansen. We zijn dan maar de stad in getrokken.


Peter, Valerie, Ine en Hannelore