We hebben jullie gisteren beloofd om er vandaag in te vliegen, maar in de voormiddag hadden we gelukkig nog wat tijd voor een bezoek aan de ‘Modderige rivierbedding’ (letterlijke vertaling van ‘Kuala Lumpur’). We bezochten Chinatown en lieten onze voeten proper maken door gulzige visjes. We kochten wat souvenirs, deden ons tegoed aan een lekkere noodles-soep en waren helemaal klaar voor de start van de conferentie.
Zo een 160 jongeren actief in vakbonden over de hele wereld nemen deel. Vooral de Aziaten (Japanners, Maleisiërs en Fillipinos, allen in een strak pak) en Europeanen (vooral Scandinaviërs) zijn goed vertegenwoordigd. Ook uit Afrika is een delegatie en een drietal jongeren uit Latijns-Amerika. Jammer genoeg zijn er geen Noord-Amerikanen, Russen, Chinezen. 
De conferentie werd met een Maleisische ceremoniële dans geopend. Belangrijkste gast in dit gebeuren was de Maleisische minister van Jeugd en sport Yb. Dato’Ahmad Shabery Cheek (hij danste niet mee, maar gaf een speech en benadrukte dat jongeren keyspelers zijn in de economie en tevens het meeste lijden onder de crisis). Brother Keith Pollard (President of Uni Youth) keek al uit naar volgend jaar en roept alle vakbonden op om in hun delegatie voor the Uni World Conference in Nagasaki minstens één jongere mee op te nemen.
Het formele gedeelte kon natuurlijk niet beter afgesloten worden dan met een receptie. Nogmaals bleek dat de gastronomie in Maleisië echt wel gesmaakt wordt door iedereen, hoewel het niet altijd duidelijk is welke ingrediënten werden gebruikt.
Nadien kregen we een voorstelling van de verschillende aanwezige UNI Youth regio’s en meteen werd duidelijk dat er grote continentale verschillen zijn.
Vanuit UNI Apro (Azië en Pacific Regio) en UNI Afrika vielen vooral de sociale en gezondheidsthema’s op waar zij veel activiteiten rond organiseren, zoals kinderarbeid en HIV/Aids. Ook het thema milieu krijgt veel aandacht. In Maleisië brengt de vakbond zijn jongerenleden zelfs samen in sportclubs en trekken ze voor de training begint tijd uit voor een discussie- en informatiemoment.
Na de voorstelling gingen we zelf aan de slag in werkgroepen. De eerste werkgroep ging over communicatie. We bespraken hoe de communicatie tussen Uni en de jongeren kan verbeterd worden, we wisselden ervaringen uit hoe we jongeren bereiken. Zo leerden we bv van Australië dat jongeren kunnen aangetrokken worden door een filmzaal te huren en voor de film begint, bespreekt men een syndicaal thema, door een fuif te organiseren (Maleisië), door een concert te organiseren rond een sociaal thema (Verenigd Koninkrijk), door naar de universiteiten te trekken en zo de toekomstige werknemers te bereiken (Filippijnen).
Wij hopen hier ook nog wat meer te kunnen uitwisselen over wat de onderliggende redenen zijn waarom we jongeren wel of niet bereiken. Maar dat zal vast meer tussen pot en pint gebeuren.
’s Avonds zijn we gaan eten met de Europese delegatie. En stelden we een motie op waarin we ijverden voor een hogere temperatuur in de conferentiezaal. Buiten 30°, binnen 15°… benieuwd of onze motie het morgen haalt Misschien steunen de Afrikanen ons wel.
Last but not least werden er nog twee verjaardagen gevierd. Valerie uit onze delegatie blies haar kaarsje op de verjaardagstaart reeds ’s morgens uit en Keith (president Uni) deed haar dat na in de namiddag. We zongen volop Selamat Hari Jadi (= Happy Birthday).
Morgen volgt alvast een nieuwe dag waarop we ons niet alleen zullen buigen over de communicatiemiddelen maar ook zullen nadenken hoe we ons als vakbond en als UNI moeten organiseren om meer slagkracht te realiseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten