Uiteindelijk is er maar één vraag die ertoe doet wanneer je alle voorstellen en paragrafen in regeringsverklaringen op hun morele waarde moet beoordelen: leiden ze ja dan neen tot meer rechtvaardigheid? Als het over sociaaleconomische rechtvaardigheid gaat, geldt volgende vraag als lakmoesproef: wordt er op een rechtvaardiger manier herverdeeld?
De Franse econoom Thomas Piketty rekende voor dat er geen enkele trend is die aantoont dat de meerderheid van de bevolking erop vooruitgaat. Integendeel, alleen de rijksten - of het nu de 1 procent rijksten of de 10 procent rijksten betreft, en of het nu crisis is of niet – gaan er altijd flink meer op vooruit dan de overgrote meerderheid van de bevolking. Piketty’s cijfers werden grondig tegen het licht gehouden door de studiedienst van de OESO, die finaal tot dezelfde conclusie kwam. De Organisatie voor ‘Economische Samenwerking en Ontwikkeling’ kan niet anders dan besluiten dat er niet wordt herverdeeld en dat de rijken rijker worden en de minder begoeden er bekaaider afkomen. Dat is niet zomaar een toevalligheid, het gaat over een systematiek. Een natuurwet? Nee, wel iets wat het gevolg is van keuzes die altijd opnieuw op hetzelfde resultaat uitdraaien.
Hoe fout de herverdeling is, verschilt van land tot land. Mààr er is geen enkel industrieel ontwikkeld land waar er nog maar een trend is naar meer sociaaleconomische rechtvaardigheid en een eerlijker herverdeling. Nochtans zou dat toch één van de opdrachten van de politiek moeten zijn.
Geen positieve ommekeer
Ook zonder exacte cijfers over besparingen staat nu al vast dat noch het Vlaamse regeerakkoord noch het op stapel staande ‘Zweedse menu’ van het duo Peeters / Michel ook maar de minste aanzet zal geven tot een ommekeer. Integendeel, hun herverdeling zal opnieuw in het voordeel van de meest begoeden zijn. Er wordt van arm naar rijk en van rijk naar de rijksten verdeeld. Dat is het absolute tegenovergestelde van wat rechtvaardig is. In ieder geval is het compleet in strijd met wat wij als vakbond bepleiten.
Nieuwe en nog eens extra onvoorwaardelijke lastenverlagingen voor werkgevers leiden niet automatisch tot extra jobs. Meer dan 25 jaar lastenverlagingsbeleid toonde dit telkens opnieuw aan. Het is dan ook ronduit onbegrijpelijk dat er eens te meer naar deze recepten wordt gegrepen. Dit zal zeker resulteren in minder inkomsten voor de sociale zekerheid en dus voorspelbare besparingen op uitkeringen. Bovendien zal deze lastenverlaging hogere dividenden voor aandeelhouders opleveren omdat er géén extra tewerkstelling wordt gecreëerd.
Kortom, het resultaat laat zich nu al voorspellen. Het beleid wordt minder sociaal en de zwaksten zullen het geweten hebben. Wat zich op Vlaams niveau aan het aftekenen is (lees hierover meer op p. 10 van dit nummer) zal in niet mindere mate op federaal niveau te merken zijn: een invulling van solidariteit die absoluut de onze niet is. De zwakkeren zullen de sterkeren steunen, en niet omgekeerd. Foute boel.
Ferre Wyckmans
Algemeen Secretaris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten