De gesprekken over een nieuw interprofessioneel akkoord (IPA) liepen niet van een leien dakje. Dat las u al in Ons Recht van januari. Brachten de kerstdagen inderdaad soelaas en leidden ze tot extra goede wil rond de tafel? Na Nieuwjaar werd wel degelijk opnieuw gepraat en onderhandeld. Voor het aartsmoeilijke dossier over arbeiders en bedienden kwam er zelfs een externe bemiddelaar aan te pas. Op 18 januari was er een ontwerptekst met twee delen. Eén luik over de traditionele thema’s en een ander luik om de verschillen of discriminaties tussen arbeiders en bedienden weg te werken. Voor de werkgevers moest er koste wat het kost aan de index worden geraakt. Aan de index raken staat gelijk met een regelrecht verlies van koopkracht. Dat bleef dus een ‘No pasarán!’ voor de vakbonden. In de ontwerptekst blijft de automatische indexering van de lonen overeind. De tekst zegt wel dat er een studie zal komen om uit te vissen waarom de energieprijzen en sommige voedselprijzen in België een groter effect hebben op de prijsstijgingen dan in andere landen.
Sinds 1996 moet een IPA ook bepalen wat de loonmarge is waarover sectoren of ondernemingen in de komende twee jaar kunnen onderhandelen. Het ontwerp spreekt van een marge van nul procent voor 2011 en 0,3 procent voor 2012. Geen vetpot. Met het enorme nadeel dat economisch sterke en economisch zwakke sectoren op één hoopje worden gegooid. De vakbond blijft van mening dat het beter kan en moet waar de ruimte het wel toelaat.Uitkeringen
Een omvangrijk pakket aan maatregelen doet de uitkeringen voor sociaal verzekerden (werklozen, gepensioneerden, zieken) in 2011 stijgen. De sociale smaakmaker van de tekst. Voor er in 2012 iets extra’s kan gebeuren, moet er eerst wel een nieuwe regering zijn waarmee kan worden overlegd.
In de ontwerptekst staan verder maatregelen die sommige specifieke brugpensioenstelsels verlengen. Het ontwerp gaat ook over de werkgeversbijdragen voor de vorming van risicogroepen.
Sluitstuk is een redelijk ingewikkelde en niet altijd even duidelijke tekst die de voorzitter van de Nationale Arbeidsraad aanreikte als het ‘momenteel enige haalbare scenario’ om de statuten van arbeiders en bedienden dichter bij elkaar te brengen. Vooral het luik over de ontslagregeling komt uitgebreid aan bod.
Het is onbegonnen werk om hier alle elementen toe te lichten. Kort samengevat komt het erop neer dat de wettelijke opzegtermijn voor de arbeiders licht stijgt in de komende zes jaar. Ze krijgen een aanvullende nettopremie van de RVA om de inkomenszekerheid langer te waarborgen.
Opzegtermijnen
Voor wie op dit moment in dienst is, verandert er niets. Krijg je een nieuw contract, dan verandert er wel iets. Voor de bedienden met een jaarloon beneden de 30.535 euro wijzigt er in de eerste ver jaar niets, maar in 2016 gaat hun opzegtermijn er minstens twee procent op achteruit. Voor de bedienden met een jaarloon tussen 30.535 en 61.071 euro wordt vanaf 2010 een formule van opzegtermijnen vastgelegd van één maand per begonnen jaar (minstens drie maanden). Maar die formule wordt ook meteen in drie schijven (2012, 2014 en 2016) verminderd met drie, drie en vier procent. Voor bedienden met een jaarloon boven de 61.071 euro verandert voorlopig niets.
Tegen eind 2012 moet wel worden onderhandeld over een totaal nieuwe regeling voor arbeiders én bedienden. De opzeg zal dan bestaan uit een stuk brutoloon dat de werkgever moet betalen, een stuk nettoloon dat de werkgever geeft en een premie van de RVA.
Voor de jaarlijkse vakantie wordt in de ontwerptekst voortaan ook de eindejaarspremie meegeteld wanneer het dubbel vakantiegeld wordt berekend bij de bedienden. Iets wat bij arbeiders al gebeurt. Voor het enkel vakantiegeld van arbeiders wordt de eindejaarspremie niet meer verrekend. Zoals ook niet het geval is bij de bedienden.
Vooral het deel over de statuten gaf aanleiding tot vele vragen en bekommernissen. Naar goede democratische gewoonte is het de LBC-NVK-Raad die de eindbeoordeling moet maken.
Ferre Wyckmans
Algemeen Secretaris LBC-NVK
Geen opmerkingen:
Een reactie posten