Mogen we vijf minuten van uw tijd vragen om toe te lichten wat u te wachten staat op het vlak van werk en inkomen?
U wil ongetwijfeld een interessante en werkbare job en een goed inkomen. U wil ontwikkelingskansen voor u zelf of voor uw kinderen. U wil een goede balans tussen arbeid en privéleven. U hoopt op een goede sociale bescherming bij ziekte of werkloosheid. En u wil de zekerheid van een leefbaar pensioen op het einde van uw loopbaan. Dat zijn heel terechte verwachtingen. Daar zetten duizenden vakbondsmedewerkers en -afgevaardigden zich dagelijks voor in. Maar recente Europese maatregelen en beslissingen van de regering Di Rupo strooien roet in het eten.
Een grondige analyse van de geplande maatregelen doet ons besluiten dat er zwaar bespaard wordt op de kap van werkenden, werkzoekenden en gepensioneerden. De hoge vermogens en de vennootschappen ontspringen de besparingsdans. Meer ongelijkheid en meer armoede zal het resultaat zijn. Erg onrechtvaardig, vinden wij. Daarom richten we ons vandaag tot u.
Wij willen een solidaire en eerlijke maatschappij
Al meer dan 125 jaar verdedigen wij de belangen van werknemers en van sociaal verzekerden. Als vakbond staan wij voor een solidaire maatschappij. Om dat te realiseren hebben onze voorgangers gestreden voor een sterke sociale zekerheid. Dat willen we zo houden, want zonder sociale zekerheid zouden er in ons land nog meer mensen arm zijn. In een solidaire maatschappij is ook een eerlijke verdeling van de inkomens een absolute prioriteit. Belastingen dienen om overheden middelen te geven zodat ze een (sociaal) beleid kunnen ontwikkelen en om de inkomsten beter te verdelen. Dat gaat helemaal de verkeerde kant uit. De slogan “alleen werknemers betalen belastingen” wordt spijtig genoeg elke dag meer waar.
En ondertussen dicteert Europa in alle landen zware besparingen op de rug van de werkende bevolking. Europa moet de sterkste economische macht ter wereld worden en dan sneuvelen eerlijke principes van sociale of fiscale correcties. Alleen de markten mogen nog bepalen wat landen aan beleidsmiddelen voorzien. Lonen zijn daarbij een te mijden kost.
De regeringsmaatregelen zijn onrechtvaardig
De maatregelen van de regering Di Rupo zijn ingegeven door de logica van de financiële markten. Ze zijn onrechtvaardig en onaanvaardbaar. Er was sociaal overleg beloofd. Dat komt niet echt op gang. Er kan hoogstens gepraat worden over een lichte bijsturing hier of daar. De regering wijkt niet. Europa, weet je wel. En voor de werkgevers kan het allemaal niet snel en ver genoeg gaan.
Asociale keuzes
De vakbond heeft jarenlang geijverd voor een betere combinatie van arbeid en gezin. De regering zet die realisaties op de helling. Tijdkrediet wordt bemoeilijkt en onaantrekkelijker gemaakt. Hoe jonge gezinnen daar beter van worden, is de vraag.
Landingsbanen worden quasi onmogelijk gemaakt. Dat is een ramp voor werknemers in zware beroepen. Brugpensioen wordt zwaar gekortwiekt. Goed voor de bedrijven die voortaan oudere werknemers goedkoper kunnen ontslaan. De vakbonden krijgen het verwijt dat ze enkel opkomen voor de rechten van oudere werknemers. Niets is minder waar. Als al die ouderen moeten blijven werken… komen er dan jobs voor jongeren bij? Feit is dat jongeren geen job krijgen wegens geen ervaring en dat men voor de arbeidsmarkt al te oud is met 40 jaar. En voor jong of oud vinden de werkgevers de loonkost altijd te hoog.
Werklozen, jong én oud, alleenstaand, samenwonend of gezinshoofd zullen vanaf 2012 lagere werkloosheidsuitkeringen krijgen. Zij zullen onophoudelijk, ook 55-plussers, aangemaand worden om te bewijzen dat ze zeer actief werk zoeken. Zij zullen elke aangeboden job moeten aanvaarden. Jongeren zullen een volledig jaar moeten wachten vooraleer ze ook maar enige uitkering krijgen. De Belgische werkloosheidsuitkeringen duiken onder de Europese armoedegrens. Een schande!
De welvaartsaanpassingen voor pensioenen, ziekte-uitkeringen en werkloosheid die waren overeengekomen voor 2013 en 2014, verschrompelen. De uitgaven voor de gezondheidszorg worden aan banden gelegd. Zieke jongeren en ouderen zullen heel snel voelen wat dat betekent: duurdere en mindere zorg. Niks solidariteit en meer armoede, dat is het resultaat. Wie beweert dat ons sociaal model zo wordt gevrijwaard, is te kwader trouw.
Waar is dat fiscaal feestje?
Er is nog een gigantisch onrecht. De zeer hoge inkomens blijven buiten schot. Er wordt geen vermogensbelasting ingevoerd, wat in de ons omringende landen wel het geval is. Bedrijven die honderden miljoenen winst maken, betalen geen eurocent belasting, dankzij de notionele intrestaftrek en andere fiscale voordelen.
De gewone belastingbetaler heeft minder geluk. De kabel-tv wordt duurder, de aftrek voor hypotheekleningen wordt afgeschaft, premies voor milieuvriendelijke investeringen worden ongedaan gemaakt. België wordt door de VBO-voorzitter in het buitenland voorgesteld als een belastingparadijs voor bedrijven, we spreken hem voor één keer niet tegen.
Er is in de regeringsmaatregelen niets te vinden voor eerlijker en correctere belastingen.
En het is nog niet gedaan
De Europese Commissie heeft de Belgische begroting gewikt en gewogen en volgens haar normen te licht bevonden. Er moet nog minstens, in 2012 alleen al, 3 miljard extra gesaneerd worden. De komende weken zal opnieuw de snoeischaar worden bovengehaald. De werkgevers pleiten al weer hardop voor een indexinlevering.
Reageren is absoluut nodig
Het is daarom dat we als vakbonden oordelen dat er zeer fors “halt” moet worden toegeroepen. We hebben gepoogd om via overleg de regering en de werkgevers tot andere gedachten te brengen. U hebt kunnen vaststellen hoe hooghartig het neen klinkt.
Er zit dus niks anders op dan reageren. Dat zullen en moeten we doen via informatie en sensibilisering. Maar finaal zullen we ook moeten zeggen: “tot hier en niet verder!”. Wij doen niet meer mee aan schijnoverleg, we willen fundamentele bijsturingen en al helemaal geen nieuwe besparingsronde.
Daarom organiseren we samen met de andere vakbonden een nationale actie- en stakingsdag op 30 januari. Staken is geen lachertje, niemand doet het voor zijn of haar plezier. Maar als we niets doen, blijft de ongemeen harde onrechtvaardigheid van het besparen op de rug van de werkenden en sociaal verzekerden verder duren. Het is genoeg geweest.
Wij vragen u om mee te staken waar het kan. Lukt dat niet, dan toch minstens begrip op te brengen voor de stakers en actievoerders. Het is in ons aller belang dat er verandering in het beleid komt. Zonder actie of reactie gaat de besparingswoede gewoon door.
Syndicale groeten,
Ferre Wyckmans
Algemeen Secretaris LBC-NVK
Meer info? www.degevolgen.be en www.dealternatieven.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten