Met de Europese verkiezingen voor de deur hoorde hier vanzelfsprekend een politiek debat bij. Een TCO-onderzoekje leerde immers dat slechts 34% van alle Zweden van plan is om in juni naar de stembus te trekken (anders dan wijzelf zijn zij niet verplicht om te gaan). We wilden weten wat de kink in de kabel is tussen Zweden en de E.U.. Dinsdagavond trokken we naar een debat met 8 vooraanstaande Zweedse politici (waarvan 4 in het Europees parlement zetelen). Best boeiend. Alleen spijtig dat er enkel Zweeds gesproken werd (en dat mijn Zweeds enigszins te wensen overlaat). Toch slaagden we erin de hot items en de tendensen te begrijpen. Buiten Obama was het in wezen al Zweden wat de klok sloeg. Dit typeert hen: Zweden staan open voor de wereld. Niet omdat ze de wereld willen verbeteren; eerder willen ze vermijden dat er teveel slechte dingen uit de wereld bij hen binnen komen. Heksen, trollen en roze veertjes aan de takken tot daar aan toe. Maar geen Europese nieuwlichterijen.
Het voorgaande zou doen vermoeden dat Zweden van nature enigszins afkerig staan ten opzichte van het vreemde. De cijfers bewijzen nochtans het tegendeel. Zweden staat open voor vluchtelingen, economische migranten, mensen van over de hele wereld. Maar in praktijk klinken niet alle noten even schoon: in de politiek begint extreem rechts opmars te maken, de antidiscriminatiewetgeving werkt nauwelijks (voornamelijk als een gevolg van vrij conservatieve rechters), en wanneer de metro ons naar het weinig fraaie voorstadje Hista brengt zijn we aan het eind van de rit nog enkel vergezeld door medemensen met een gezellig ogende tropische look. Zelfs Zweedse koeien lijken enigszins xenofoob. We namen de proef op de som en parkeerden een wagen vlakbij een weide met echte koebeesten. Vervolgens werd de Italiaan Julio Egglesias via de autoradio opgevoerd: crazy…crazy about you… En ja hoor, de dieren zetten het op een lopen.
We konden het hen niet kwalijk nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten