23 juni
Een lunchgesprek met een collega van de Cambodjaanse textielvakbond is niet echt om vrolijk van te worden.
Hij vertelt: “De arbeidsomstandigheden in de Cambodjaanse kledingindustrie waren voor de crisis al penibel. Ons organisatiewerk was al moeilijk. Sindsdien is de vraag gedaald met 30 à 40%. Talrijke bedrijfssluitingen zijn het gevolg. Duizenden jonge vrouwen verdingen elkaar in de informele economie, wanhopig op zoek naar een inkomenvoor hun familie. Of ze vertrekken naar Maleisië om er als dienstmeisje te werken. Voor laaggeschoolden is de concurrentie op de arbeidsmarkt erg groot. De uitbuiting ook. De mannen zoeken als migrant werk in de Thaise visserij. Ze schepen in op boten die, in onderaanneming varen voor grote visbedrijven. Ver van huis en ongeorganiseerd zijn ze overgeleverd aan de willekeur van de tussenpersonen”.
Op mijn vraag of hij perspectief ziet voor de werkende bevolking in zijn land verwijst hij met een brede glimlach naar wat iemand anders daarnet op het podium zei: “De werkers hebben maar één antwoord: organise, organise en organise”.
Auteur: Marijke Persoone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten