Liefhebben doe je onvoorwaardelijk. Maar liefhebber van Europa zijn vraagt in deze tijden toch wel zwaar amoureuze blindheid en buitengewone inspanningen. Als je ook maar één scheef woord zegt over Europa, krijg je de stempel van euroscepticus opgeplakt. Waardoor je meteen in het weinig fraaie gezelschap van de voormalige Britse premier Margaret Thatcher en de Tsjechische president Vaclav Klaus terechtkomt. Daar wil je eigenlijk zelfs niet mee op de bus worden gezien, laat staan dat je ermee vereenzelvigd wil worden.
Een beetje verstandig politiek bedrijven betekent populisme aan de kant schuiven. Maar ook zonder populisme pleiten we nog niet voor telkens nieuwe beslissingen die met elkaar wedijveren qua antipopulariteit. ‘Politieke durf’ is niet hetzelfde als mensen treiteren. Wat bezielt de Europese beleidsmakers toch om, met een tergende overtuiging betere zaken waardig, zo driest tekeer te gaan? Want veel aardigheid aan resultaten komt er niet uit de Brusselse, Straatsburgse of Luxemburgse vergaderzalen.
Boeman
Zo slaagt Europa er perfect in om zich de status van onbetwistbare boeman toe te eigenen. Een constructie die de nationale bewindslieden overigens goed uitkomt. “We moeten van Europa”, is het legitieme alibi dat regeringsleiders zichzelf met graagte en overtuiging gunnen. Daarbij worden ze op hun wenken bediend door Europarlementsleden die, wat de Belgische delegatie betreft, met Dehaene, Verhofstadt, Michel, Thyssen, Van Brempt en Sterckx toch geen spelers van tweede garnituur zijn. Al vermoed ik dat alleen specialisten in staat zijn om een redelijk aantal andere namen van de 22 Belgische Europarlementairen voor de vuist te kunnen citeren.
Een vijfjarig mandaat is perfect te verantwoorden voor wie efficiëntie nastreeft. Wie op Europees niveau wetten moet maken, heeft nogal wat technische deskundigheid nodig. Maar zou het kunnen dat de democratische beoordeling door de kiezer – een volgende keer in 2014 – zelden een echte beoordeling is van het Europese doen en laten? En dat dus een echte inhoudelijke beleidsafrekening door de kiezer amper te vrezen is?
De leden van de Europese Commissie zijn al helemaal ongenaakbaar, geen Europese kiezer die daar iets over te zeggen heeft. Op 7 juni pakte de Europese Commissie uit met ondubbelzinnige aanbevelingen voor België.
Aanbevelingen
Wat lezen we in dit Europese standaardwerk? De wettelijke pensioenleeftijd moet worden aangepast aan de leeftijdsverwachting, lees: de pensioenleeftijd moet naar omhoog. Het loonoverleg moet worden hervormd zodat het beter aansluit bij het concurrentievermogen, lees: de lonen moeten zakken en er moet alleen nog op ondernemingsniveau worden onderhandeld. Ook het indexeringssysteem moet worden hervormd, lees: de koopkracht zal worden verminderd.
En er is meer. De werkgeversbijdragen op arbeid, de sociale zekerheidsbijdragen, moeten worden vervangen door belasting op consumptie, lees: we zullen via BTW-aanpassingen meer betalen om de werkgevers op hun wenken te bedienen. De uitkeringen voor werklozen moeten verminderen en ze moeten ook minder lang die uitkeringen ontvangen. Wat natuurlijk neerkomt op een verarming.
Verder moeten er langere openingstijden komen voor de winkels. Dat wil zeggen dat de sociale bescherming in de distributiesector eraan moet geloven.
Slecht voor werknemers
Niet één van al die maatregelen is dus in het voordeel van de werknemers of de sociaal verzekerden. Qua keuze tegen de werknemersbelangen kent dit pakket aan maatregelen zijn gelijke niet. Het is veelbetekenend dat de fractieleider van de N-VA in de Kamer, Jan Jambon, meteen en zonder enige nuance verkondigde dat de Europese Commissie goed bezig is vermits ze het volledige sociaaleconomische programma van de N-VA wil uitvoeren.
Volgens onze lopende minister van Begroting, Guy Vanhengel (Open VLD), liggen deze Europese aanbevelingen volledig in de lijn van wat experts al lang zeggen. Bedoeld wordt dat het overal opduikende trio van zogenaamde topeconomen – Geert Noels, Ivan Van De Cloot en Peter Vanden Houtte – als extra munitie wordt gebruikt als boeman Europa alleen niet zou volstaan.
Kiezen is delen. Sommigen kiezen voor rechtvaardig verdelen.
Anderen kiezen om mensen te verdelen, ze tegen elkaar op te zetten. Solidariteit van wie het beter heeft met wie het minder voor de wind gaat. Dat is onze nadrukkelijke keuze, al 125 jaar lang. Maar het is duidelijk niet de keuze van Europa. En zo te horen ook niet de keuze van alle Belgische of Vlaamse politiek verantwoordelijken.
Zij dragen dus een immense verantwoordelijkheid. We zullen het niet vergeten en al evenmin lijdzaam toekijken.
Ferre Wyckmans
Algemeen Secretaris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten