Stukje geschiedenis
Even terug in de geschiedenis. Duisburg gelegen in Noordrein Westfalen middenin het Ruhrgebied, het industriële hart van Duitsland. Vooral bekend omwille van haar reusachtige staalfabrieken, de automobielindustrie, de kolenmijnen en ijzersmelterijen. Maar de ‘oude’ industrie maakt langzaam maar zeker plaats voor een diensteneconomie en dat betekent de teloorgang van de oude staal-, kool- en ijzerfabrieken. En wat doe je als stad met die oude terreinen en gebouwen? Tot de grond toe afbreken of een nieuwe functie geven? Duisburg koos voor het laatste en bouwde een oude ijzersmelterij om tot het huidige Landschaftspark. De oorspronkelijke ijzersmelterij werd in 1903 gebouwd door de familie Thyssen. Het ooit zo rustige, rurale Meiderich veranderde in no time in een industriële stad. De zware industrie bracht werk. Veel Duitse arbeiders vonden een job en een woonst in Meiderich en bij uitbreiding in het Ruhrgebied. August Thyssen maakten de boerderijen met de grond gelijk en verving ze door appartementsblokken voor de arbeiders. Slechts één boerderij bleef overeind: de Ingenhammshof die nu als kinderboerderij deel uitmaakt van het Landschaftspark.
De fabriek kende een woelige geschiedenis, overleefde twee wereldoorlogen, profiteerde van de wederopbouw en het Wirtschaftswunder tijdens de jaren ’50 en ’60, maar vanaf het midden van de jaren zeventig ging het bergafwaarts met de ijzersmelterij en de zware industrie in het algemeen. Op 4 april 1985 draaide de laatste shift in de fabriek, daarna sloot het complex na 84 jaar zijn deuren.
Sluiting: wat nu?
Wat te doen met fabrieksgebouwen en een 200 hectaren groot, ernstig vervuild industrieel gebied?
Duisburg nam een moedige en wellicht juiste beslissing: de gebouwen bleven overeind – deels als industrieel monument – en de grond werd gesaneerd. De oude industrie maakte plaats voor een landschapspark. Een groot themapark vol verschillende attracties en recreatiemogelijkheden in eerste instantie voor de inwoners van het Noorden van Duisburg. In 1994 opende het park haar ‘deuren’ en bijna twintig jaar later mag het een schoolvoorbeeld van een geslaagde reconversie genoemd worden. Het park wordt gesmaakt, niet alleen door de Duisburgers, maar ook door de toeristen die het Ruhrgebied bezoeken. Saillant detail: na een bezoek aan de Dom van Keulen staat een bezoek aan het Landschaftspark met stip op de tweede plaats als meest bezochte plaats.
Wat vind je er allemaal?
De oude gebouwen doen dienst als congrescenter, cinema, concertzaal, restaurant, tentoonstellingsruimte en kunnen bovendien multifunctioneel ingezet worden. Daarnaast is de grond opnieuw gezond en bloeit en groeit de flora en fauna als nooit tevoren. Er zijn veel recreatiemogelijkheden voor jong en oud: er zijn fiets- en wandeltochten uitgezet, er is een skatebaan, klimmuur, kinderboerderij, mountainbiketrails, een oude gastoren is omgetoverd tot een duikcentrum en er is zelfs een jeugdherberg gevestigd op het terrein.
EMF Congres
De keuze om een congres voor de Europese metaalindustrie op deze plaats te organiseren is dus niet zomaar gekozen. Ook in de ‘congreshal’ proef je de industrie van weleer. We vergaderen in een immense ruimte die je bezwaarlijk zaal kunt noemen. Beton en ijzer bepalen het uitzicht, het is een mooi staaltje van industriële architectuur die mij alvast bevalt. En de symboliek telt natuurlijk. Een vakbondscongres op een werkplek van weleer, daar waar het ooit allemaal is begonnen zet je toch even aan het denken: over vroeger, nu en hoe het in de toekomst moet. Ofwel investment – fairness – solidarity now!
Auteur: Monique Braam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten