Als militant van Lidl was ik voor mijn vertrek naar Nagasaki zeer geïnteresseerd in de manier waarop de distributie hier georganiseerd is. Ik blijf eigenlijk wat op mijn honger zitten (letterlijk en figuurlijk). We zijn hier nog maar twee supermarktketens tegen gekomen met name Family Market en Lawson. De producten die ze er verkopen bestaan voor 50% uit voeding en dan vooral kant en klaar maaltijden maar niets vers. De rest van hun producten is verzorging en boekjes. Je vindt deze shops in elke straat. Ze zijn redelijk klein. Open 24u op 24u en 7 dagen op 7. Echt in het centrum van de stad in de galerijen vind je hier en daar een supermarkt zoals bij ons met verse groenten, vis en een minimum aan vlees. Buiten het centrum heb je de gewone markt met alle verse producten.
Het syndicaal werk in de distributie in Japan is blijkbaar ook niet altijd simpel. Op het congres was er een solidariteitsoproep voor de Japanse vakbond van de AOKI kledingsketen. Management dwingt werknemers in deze keten om hun vakbond te verlaten met de dreiging dat ze overgeplaatst worden naar een andere regio. Ze weigeren te onderhandelen met de vakbond en ook elke poging tot verzoening. Alle vakbonden aanwezig op het congres roepen AOKI dan ook op om te stoppen met deze praktijken. Dit zal wel een oppepper zijn voor de vakbondsvertegenwoordigers die in de onderneming werken en nu actie voeren.
En wat het eten zelf betreft: mijn smaakpapillen zijn er nog niet aan aangepast.
Zonnige groeten,
Veerle Seghers.
LBC-NVK, de bediendevakbond van het ACV, laat haar digitale stem horen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten