UNI-congres echt uit de startblokken

Om half tien stipt werd met Japanse precisie de officiële aftrap gegeven van de inhoudelijke debatten op het 3e UNI-wereldcongres. Het blijft indrukwekkend dat collega’s werknemers van 335 verschillende bonden uit 78 landen bijeenkomen. “Breek (Duw) Door!” is het motto dat dit internationaal gezelschap bijeenbrengt en zal bezielen de komende dagen.

Alle moeilijkheden die het dagelijks vakbondwerk met zich meebrengt - in sommige landen zelfs met risico van eigen leven - komt op dit congres aan bod gekoppeld aan een oproep tot verbetering. In alle landen, zij het met verschillende impact, heeft de crisis toegeslagen. Zoals bij ons wordt door overheden en bedrijven overal ingehakt op werknemersrechten. Werkgevers zien de weg vrij om werknemers en vaak ook hun organisaties opzij te schuiven en hopen zo, tot eigen meerwinst, een sociale kaalslag te organiseren. En toch zijn de tussenkomsten geen crisisklaagzangen. Integendeel, het zijn stevige en hoopvolle actiegerichte boodschappen. Ervaringen van bonden uit Korea, Portugal, Frankrijk, Japan, Brazilië, Egypte, Nieuw-Zeeland, Maleisië en andere dichtere of verdere landen worden – met een tijdlimiet van 5 minuten – toegelicht en door tolken in 12 talen vertaald. De ene boodschap is al beeldrijker dan de andere en de strijdvaardigheid varieert ook al eens op de syndicale schaal van Richter maar steeds is er het syndicale geloof dat de basis vormt. Initiatieven voor en met jongeren, sporters, schoonheidsspecialisten, informatici, winkel- en bankbedienden, callcenterwerknemers… van overal luidt hun hoopgevende boodschap. Niet op een naïeve manier, wel enthousiasmerend en aanstekelijk. “Ja, we kunnen doorduwen… als we willen”, het is de strekking die hier ruim de overhand haalt.

Koreaanse deelneemster

Meer dan 2.000 congresaanwezigen op korte tijd te eten geven, het vergt wel wat voorafgaande voorbereiding. De inzet van honderden vrijwilligers, jonge syndicale enthousiastelingen, doet ook deze culinaire opdracht feilloos verlopen. De break is welgekomen waarna het tijdschema weer perfect wordt opgevolgd voor de namiddagzitting.

Je zou een beetje en heel even wensen dat er wat werkgevers sluiks aanwezig zouden zijn. Kwestie van af en toe die patronale flank wat te ontmoedigen. Het internationale vakbondswerk is duidelijk niet in de hoek gekropen, voor zover het er de afgelopen jaren al ooit zou in gezeten hebben. Van hoeken gesproken. Bij economische crisis dreigen vrouwen als eersten te belanden in de hoek waar de klappen vallen. Stevig weerwerk daartegen werd tijdens de aan het congres voorafgaande vrouwenconferentie al geboden. Eén van de eerste moties die op het congres werd goedgekeurd betreft het ambitieuze plan om tegen 2014 de UNI-beslissingsstructuren flink te vervrouwelijken. Een 40 % garantieregel werd daartoe aangenomen. Justine Assango van Senegal deed een spraakmakende tussenkomst ter ondersteuning van deze verdeelsleutel. In haar land worden de problemen in de dorpen of gemeenschappen besproken door een zgn. groep van wijzen, bestaande uit alleen maar mannen. Als het wat moeilijk wordt moet de befaamde nacht “raad brengen”. Eigenlijk een alibi om te zorgen dat ’s nachts de vrouwen hun nachtlicht over het probleem laten schijnen. De oplossing is er dan wonder boven wonder telkenmale de ochtend nadien. Een beeldspraak met vermoedelijk flink wat waarheid

UNI-vrouwen aan het woord

Ook internationale organisaties hebben middelen nodig om de vele opdrachten te vervullen. Vermits de hoogte van de bijdragen door het congres moeten worden vastgelegd, dient op zo’n congres telkens 4 jaar vooruit te worden gekeken. De lidmaatschapsbijdrage maar ook de creatie van solidariteitsfondsen ter ondersteuning van projecten in diverse landen werd vastgelegd en bekrachtigd. LBC-NVK is met 169.927 leden aangesloten bij UNI en heeft de afgelopen jaren al bijdragen geleverd voor steunfondsen en projecten. We laten niet na om onze ambities daaromtrent ook nog even in de verf te zetten.

partner LBC-NVK in Maleisië

Om 19 u. worden we met de voltallige delegatie verwacht op een uitgebreide receptie. De stad Nagasaki biedt ons dit aan. De UNI-aanwezigheid is de stad duidelijk niet ontgaan.

Hierna heb ik nog een informeel contact met vertegenwoordigers van het UNI-departement dat de internationale projecten coördineert (SCORE) in een restaurtant dat laat open is naar Japanse normen. D.w.z. tot half twaalf 's nachts. Ook hier kom ik weer geestdriftiger buiten dan ik er binnenkwam, en neen dit heeft niets met het fijne geserveerde voedsel te maken. Ervaringen van wat we samen kunnen doen en wat we met onze kennis en bijdragen kunnen leveren voor collega’s in minder fortuinlijke regio’s, ze blijven begeesteren. Ook daar dienen congressen en contacten in de wandelgangen voor.

Ferre Wyckmans - Algemeen secretaris